Dagboek februari 2020


Ik fotografeer al lang heel kleine diertjes. Zo klein dat ik ze vaak door een loepje heen fotografeer wat met behoorlijk wat moeite vaak matige foto's oplevert. Ik had er een tijdje over nagedacht en besloot een paar dagen geleden een nieuwe camera te bestellen. Mijn eerste digitale spiegelreflex camera! Tot nu toe fotograafde ik al jaren met zogenaamde bridge-camera's van Canon (Powershot SX-modellen, mijn huidige is ook nog een SX50HS). Handige camera's waarmee je zowel goed kan inzoomen (de SX50HS kan dat 50x optisch) als met een druk op een knop ook prima macro-foto's kan maken. Prima voor normale macro-fotografie, maar voor extreme macro-fotografie toch niet helemaal geweldig.
Daarom dus een nieuwe camera. Het werd een Canon EOS 77D, op zich geen heel bijzondere camera. Maar de lens die ik erbij bestelde is wel een bijzondere. Dat is een Canon MP-E 65mm lens. Het is even wennen om daarmee te fotograferen, want autofocus is niet mogelijk en er zit ook geen scherpstel-ring op de lens. Scherpstellen die je door de afstand tussen het te fotograferen object en de lens naar wens te veranderen. In ingeschoven toestand fotografeer je met deze lens 1:1. Daarmee kun je al geweldige macro-foto's maken, maar zoom je verder in dan kan je zelfs vergroten tot 5:1. De kleinste details kun je daarmee in beeld brengen.
Het is geen gemakkelijk te gebruiken lens. Enerzijds is de scherpte-diepte soms lastig, er wordt op zo'n klein gebied scherpgesteld dat het vrijwel onmogelijk is van een object alles in één keer scherp te krijgen. Anderzijds moet je zo dicht bij je object komen dat licht een probleem wordt. Daarom kocht ik ook meteen een speciale macro ringflitser. Dat maakt het leven een stuk gemakkelijker! Hieronder een paar van de eerste foto's van vooral enkele milimeters grote diertjes.



        


Met zo'n goede lens kun je dus heel kleine diertjes op de foto zetten. En met het nieuwe enthousiasme vind ik ook weer nieuwe diertjes voor de 'tuinlijst' (klik om de lijst te bekijken in een nieuw venster). Want al een jaar of 10 houd ik bij welke soorten ik in en boven de tuin zie. Vandaag vond ik weer twee nieuwe voor de lijst. Ik zit \ inmiddels op meer dan 1000 soorten! De lijst veranderd nog wel eens, waarnemingen uit het verleden worden gewijzigd omdat de soort niet blijkt te kloppen of omdat ik er later achter kwam wat het nou eigenlijk was. En ik vind nog wel eens een nieuwe soort tussen oudere foto's. Momenteel is de 1000-ste soort op de lijst een fraaie, de 'zeldzame' Goudsbloemboorvlieg (Tephritis praecox). Zeldzaam tussen aanhalingstekens, want toen ik voor het eerst ergens las over deze soort ben ik tussen de paar Goudsbloem-planten in de tuin gaan zoeken en had ik 'm zo gevonden! Het is wel een kleintje, dus misschien wordt hij daarom veel over het hoofd gezien?

Eén van de nieuwe tuinsoorten van vandaag was ook een kleintje. Het Slank dwerglopertje (Microvelia buenoi) is familie van de schaatsenrijders. Ik vond er eentje op het wateroppervlak onder een steen langs de oever van de vijver. Het diertje is met het blote oog nauwelijks te herkennen. Het is dan ook maar 1,7 - 2,1 mm lang.

De andere nieuwe soort voor de tuin was een stuk groter. Erg groot moeten ze trouwens niet zijn voor mijn nieuwe lens, want dan passen ze niet meer op de foto. Met deze lens kan ik iets zo groot als een vlinder bijvoorbeeld niet in het geheel op een foto zetten. Alleen écht kleine diertjes en andere onderwerpen zijn hiermee te fotograferen. Gelukkgi was de Kruidhangmatspin (Neriene clathrata) nog best wel klein, dus dat lukte wel in het geheel.

     


Terug naar dagboek index Terug naar homepage